Bilmiyorum neden ve niye...İçimde bir sıkıntı günlerdir süregelen,amaçsız davranışlar...Bir tutarsızlık aldı başını gidiyor bende.Aslında sıkılıyorum uygun tanım bu olsa gerek.Ne yapsam,ne düşünsem bir şey beni engelliyor ve sonunda o eylem yarım kalıyor bende şu günlerde.Gelecek kaygısı herkeste var ama bu bende ki iyiden iyiye hastalık boyutuna uzandı.Dayanılmaz biri gibi hissediyorum kendimi.Herşey tamam da bir şey eksik geliyor bana..Düşünüyorum sanırım bu sorunun cevabına biraz yaklaşıyorum...Ruh eksik,istek eksik.Eski ben biraz uzaklaştı benden.Yeni bir benlik kazanıyorum kısacası.Yine bir değişim sürecindeyim ve 'yineler'.Aslında yinelerin yanında 'yeniler'de var ama ne çare...O en eski ben değilde hepsinin ortasında ki ben olmak istiyorum.Halbu ki çocukluk ne güzeldi.Kırılmak,kırmak ne demek bilmeden oyun bahçesinde koşulturmak dururken neden büyüyüverdik ki şimdi?!Gerek varmış gibi neden hayat bizim değil de biz hayatın kahrını çekmeye başladık...?Dünü düşünürken 'keşkelerle' boğuşurken ,yarın ne olacak derken bugünü neden hep kaybettik?Ve bu kaybedilenler için yarın yine keşkeler oyununa dalıverdik...İşte yine başlıyorum bu sorulara...Biliyorum herşey istediğim gibi olmamalı yani olamazda zaten hem tadı da kalmaz ki hayatın...Şu hayal ürünü filmlerinde ki gibi bir dokunuşta herşeyi elde etmek gibi birşey olurdu bu..Zevki çıkmazdı vallahi..Hırs,çaba,istek,azim olmalı birşeyde..Ulaşma hedefi,sevgiyle harmanlanmış istek olmalı:DBunlar varken istenilene ulaşılamaz sa,İşte sorunun başladığı nokta budur.Her istenilen olmaz ama bazıları olur değil mi?ya hepsi olmuyorsa...Bazen neden bu kadar umutsuz olduğumu düşünüyorum.Sonra bir adım geriye bakıyorum istekliykende herşey aynıydı..Kendi elimle yapıyorum herşeyi.Ne gerek var ki çoğu şeye..Herneyse sorun bende başlıyor ve bende bitiyor.Hani herşey sende başlar sende biter gibi...Evet çevre faktörleri de önemli ama özne biziz ve o önemli cümlenin yüklemide biziz..Nesneler olmadan da yaşayabiliriz...Değil mi ama?!...
