nerden çıktı bu yazı diyorum şimdi kendi kendime,neden yazmak istedim bunları...neden mi...şu an mezuniyetimizi seyrediyordum...sulugöz olarak gözyaşlarım durmdı tabi..o zamanları biz mi yaşadık...sanki yaşanmış olaylara tanıklık ediyorum,benden bağımsız,alakasız,,,yaşanmışlıklara seyircilik ediyorum..neden böyle oluyorum!?sanki arkadaşlık bağlarımız heğimiz için geçerli olmasa da çoksıkıda...hepimiz dağıldık,ayrıldık...bir söz duymuştum bir zamanlar lise arkadaşlıkları tespih tanelerine benzer,ip kopunca hepsi ayrı bir yere dağılır dye...ne gülmüştüm...saçmalık olduğunu düşüne düşüne...meğerse ne doğruymuş zaten söyleyenler yaşayanlardı deil mi?! evet dağıldık her bir tane...aynı yere düşüceğimizi bildiklerimizle bile ayrıyız ne tesadüf..aynı yerdeyiz,aynı havayı soluyoruz ama ne yazık ki birbirimize tutunamıyoruz...herneyse...hayat işte! olasılıklar ve olanaklar hep farklıdır her yörede,her kişide...
bende de,bizde de....
ne büyük acı var zannettiklerinin yok olması ve ne büyük mutluluk yokların varlığını gösterip seninle olması...ne büyük şans yanındakilerin seni bırakmaması....herşeyin elbet bir nedeni var-dır.bırakanlarda,gidenlerde,kaçanlarda,sevenler-sevmeyenlerde hep bir sebebe sahiplerdi...herşey ve herkese teşekkürler...hep birlikte büyüdük,ayrı olduğumuzu düşünsekte aramızda ki görünmez bağ sayesinde birlikte olgunlaşıyoruz aslında....yaşanan senelerde ne olduysa bizi biz yaptı işte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder